7 Yaşındayken babasını kaybetti ve yetim kaldı.
Yalnız ve içine kapanık biri olarak yaşamaya,
oradan oraya sürüklenmeye başladı.

8 Yaşında okuldan alındı ve köyde yaşadı.
Zamanını tarlalarda kargaları kovalamakla geçirdi.

10 Yaşında yüzü kanlar içinde kalacak şekilde,
yeni okulundaki hocasından dayak yedi.
Ailesi onu okuldan aldı.
Sinirden ve korkudan üç gün evinden çıkamadı.

17 yaşında hayalindeki okulun istediği bölümü için
gerekli not ortalamasını tutturamadı.

24 Yaşında tutuklandı, günlerce sorguya çekildi
ve 2 ay tek başına bir hücrede hapis yattı.

25 Yaşında sürgüne gönderildi.

27 Yaşında kendisinden bir yaş büyük meslektaşı,
kendisinin de üyesi olduğu derneğin çalışmaları ile
kahraman ilan edilirken, kendisi hiç önemsenmiyordu.
Doğduğu şehrin merkezinde rakibi törenlerle karşılanırken,
o kalabalık arasında yalnız başına olanları izliyordu.

30 Yaşında kendisi başka şehirleri
düşman elinden kurtarmaya çalışırken,
doğduğu şehir düşmanların eline geçti

30 Yaşında amiri,
onu kendisinden uzaklaştırmak için
başka göreve atanmasını sağladı.
Yeni görevinde fiilen işsiz bırakıldı.
Aylarca boş kaldı.

37 Yaşında böbrek hastalığından
Viyana'da iki ay hasta ve yalnız halde yattı.

37 Yaşında Komutan olarak yeni atandığı ordu, dağıtıldı.

38 Yaşında Savunma Bakanı tarafından görevinden atıldı

38 Yaşında bir toplantıda giyebileceği
bir tek sivil elbisesi bile yoktu ve
başkasından bir redingot ödünç aldı.
Ayrıca cebinde sadece 80 lirası vardı.

38 Yaşında kendisi için tutuklama kararı çıkarıldı.

38 Yaşında en yakın beş arkadaşından üçü,
onun kongre temsil heyetine üye olmaması için oy kullandı.

39 yaşında idam cezasına çarptırıldı.

















AMA O YILMADI
NE DEVLETİNİ SATTI
NEDE KENDİ BASARIZILIKLARI İÇİN CİFÇİSİNE MEMURUNA KÖTÜ DAVRANMADI

emeğine sağlık gamze kardeşim.
sen bu yazıyı yazınca bu sözle ilgili bir anım geldi aklıma sizlerle paylaşmak istedim.
sevgili canlar
bundan 2.5 yıl önceydi. bazı sıkıntı ve acılar olaylar yaşadım( bilen arkadaşlar bilir) o dönem botaş aksaray doğalgaz dağıtımdan görevliyim. işime geri döndüm, fakat müdürlerim beni cok sıkıntılı gördükleri için , bir psikilojik destek almama karar vermişler, ve aksaray devlet hastanesi psikiyatri uzmanı SENNUR ve ALİ beyle konuşup , beni tedavi yapacaklarmış, ben deliyim ya
neyse ben arkadaşları kırmadım .psikoterapi seanslarına katıldım. benim ATAYI sevdiğimi söylemişler. doktorun ilk yaklaşımı ATAMDAN OLDU...
nasılmı oldu? CARESİZSEN CARE SENSİN diye bir kitap okudu. yani yukarda yazılanları bana okumaya başladı. Ve en sonunda dediki bana bak ATATÜRK okadar sıkıntının içinde , okadar derdin içinde neler başarmış , sende başarabilirsin..????

Ben önce uzun uzun doktorun gözlerine baktım. DEDİMKİ....
Ey Saygıdeğer PSİKİYATRİS M.KEMAL ATATÜRK ALLAH OLDUĞU İÇİN BUNLARI BAŞARDI. haşa BEN ALLAHMIYIMDA EVLİYAMIYIMDA bunları başaracam.

doktor tam 15 dakika sessiz kaldı bana baktı.
dediki.. ÇELEBİ BEY siz beni aşıyorsunuz sizi profosör ALİBEYE HAVALE EDECEM o baksın
bende gerek olmadığını deli olmadığı sadece ATANIN DELİSİ OLDUĞUMU SÖYLEDİM ve cıktım.
CARESİZSEN CARE SENSİZ YA ALİ

dostcakalın